Heel veel dingen zijn dat, heel veel. Vaak doe je iets zonder dat je er over nadenkt. Je noemt het automatisme. Alleen moet je wel oppassen dat je niet in de fout gaat.
Je werk bijvoorbeeld, daar moet je je verstand bij gebruiken. Goed, niet alle werk, maar het meeste toch wel. Je baas gaat er van uit dat je het goed doet. Hij vindt het vanzelfsprekend, en jij vindt het vanzelfsprekend dat je op het eind van de maand je centen krijgt.
Dat is ook logisch want jij moet je rekeningen betalen. Ook je hypotheek. Doe je dat niet, zit je al gauw in de problemen. Op straat leven is niet vanzelfsprekend.
Toch doen veel mensen dat, sommige kiezen ervoor, anderen doen het noodgedwongen, maar leuk is het niet. Ja, als het zonnetje lekker schijnt en een voorbijganger geeft je zomaar spontaan een paar euro, dan is het even leuk, maar heel even. Maar, het zonnetje schijnt niet altijd.
Als je aan een relatie begint en je gelukkig bent vindt je het vanzelfsprekend dat je die ander trouw bent. Andersom ook. Toch is dat niet altijd het geval. Er zijn mensen die het vanzelfsprekend vinden het bed te delen met een ander,ze gaan ervan uit dat het moet kunnen!!
Vroeger vonden mannen het vanzelfsprekend dat hun vrouw het huishouden regelde. Hij zorgde ervoor dat er centen binnen kwamen en zij deed het huishouden, de boodschappen, de was en ze stond klaar als hij behoefte had. Dat was vroeger vanzelfsprekend!
Ik hoor mannen nu al zeggen: DAT WAREN NOGEENS TIJDEN!!!
Kinderen hebben is leuk, maar niet vanzelfsprekend. Sommige mensen willen ze, anderen niet. Dat je goed voor ze moet zorgen is ook vanzelfsprekend, maar helaas zijn ook hier weer uitzonderingen.
Huisdieren zijn leuk, maar vergen ook veel tijd, zeker wat de verzorging betreft. Een hond moet je regelmatig uitlaten, ook als het regent!
Onze poes Loetje is tot in de stront verwend! En dat is niet vanzelfsprekend. Hoewel zij het doodnormaal vindt. Als mevrouw graag iets wil laat ze dat duidelijk merken.
Als ik nog in mijn bed lig zit ze te wachten. Het is dan de bedoeling dat ik opsta en haar op haar wenken bedien. Als het in haar ogen te lang duurt begint ze te blèren, en niet zo zachtjes!
Zodra ik dan opsta loopt ze voor me uit de trap af richting keuken. Dan is het de bedoeling dat ik meteen vers eten voor haar klaar zet. Het oude van de dag ervoor hoeft ze niet meer!
Als ik dat gedaan heb en rustig mijn koffie zit te drinken komt ze, zodra ze klaar met “eten” is naast mijn stoel zitten. Mevrouw wilt nog graag een plakje worst én gekriebeld worden voordat ze even naar buiten gaat om een frisse neus te halen. Dat is bij haar zo gebeurd! Soms loopt ze een blokje om, maar een héél klein blokje! Zodra ze weer binnen is verwacht ze van mij of Cees dat we haar op de bank zetten. Op de een of andere manier lukt haar dat niet alleen. Het liefst heeft ze dat een van ons naast haar komt zitten, dat vindt ze gezellig. Dat wij daar in alle vroegte geen tijd voor hebben vindt ze niet gezellig, maar we maken het wel goed, vooral ’s avonds. Als het bedtijd is loopt ze mee naar boven en na een uitgebreide knuffel gaat mevrouw slapen. Voor haar is dat inderdaad vanzelfsprekend!
