Als Marian na het overlijden van haar ouders bij oom en tante mag wonen, beseft ze al snel dat ze anders is, geen eigen kind, maar een pleegkind.
Oom is de baas in huis en door zijn opvliegende karakter, duidelijk aanwezig. Tante heeft het druk met het opvoeden van haar eigen negen kinderen en het huishouden.
Marian mist niet alleen haar ouders, maar ook haar twee broertjes die noodgedwongen bij andere familie worden ondergebracht. Hier is echter weinig begrip voor. Tante en oom zijn van mening dat ze moet leren dankbaar te zijn.
Voor Marian een haast onmogelijke opgave.