Er zijn dingen die je liever niet met andere mensen bespreekt, privézaken. En dat is ook logisch omdat het niemand anders iets aangaat.
Bijvoorbeeld: je staat in het rood en een goede kennis belt je en vraagt of je zin hebt om mee te gaan winkelen. Dan kan je twee dingen doen: eerlijk zeggen dat je geen geld hebt, of een smoesje verzinnen. Het laatste zullen veel mensen ongetwijfeld het eerst doen omdat het iets is waar je niet mee te koop loopt. Dus verzin je een smoesje, als het een goede vriendin is kan je het wel zeggen. Dat ze je dan probeert over te halen om toch mee te gaan zit er dik in. Maar…winkelen zonder centen is niet leuk, dus… als je verstandig bent zeg je nee. Je kan ook gewoon meegaan en je bankpasje thuis laten liggen, Kan ook!
Zo zijn er meer dingen die persoonlijk zijn en niemand iets aangaat, behalve die goede vriendin. Ruzie met je partner bijvoorbeeld, vaak gaan ze nergens over, maar ruzie is ruzie. En het lucht op om erover te praten!
Hij/zij zat weer te zeuren over het eten.
Over een stom tv programma.
Over de toilet die zogenaamd niet schoon was,
Over de vuile was die ik nooit opruim, volgens haar.
Over de vuilnis die ik altijd moet buiten zetten.
Over het gras dat gemaaid moet worden, volgens haar.
Zo kan je doorgaan, maar het kan nog gekker!!
Pas geleden zag ik op tv dat een bekend schrijfster een boek heeft geschreven over haar eigen seksleven. Naar het schijnt beschrijft ze uitgebreid wat ze in bed doen, wanneer en of het lekker was! Het boek is uitgegeven mét toestemming van haar man.
Nou, als ik eerlijk ben kan ik me daar niks bij voorstellen!
Kijk, als je het nooit, of bijna nooit doet hoef je daar niet aan te beginnen. Dan kom je niet verder dan een pagina.
Als hij of zij slecht in bed is doe je dat ook niet, want dan krijg je knallende ruzie.
Ik zie het al voor me!
“Kwam hij gister weer vragen of ik hem wilde pijpen. Ik dacht niet weer, dat zei ik ook.
Of, Als ze ongesteld is wil ze zogenaamd wel neuken.”
Maar goed, ze heeft het wel geschreven, dus, als je nieuwsgierig bent en je wilt weten hoe vaak en wat ze doen in bed, kan je het kopen.
Het is een dagboek! Dus dat betekend dat ze het elke dag doen, denk ik zo!
Anders is het geen dagboek. Mensen die het een keer per week doen en van plan zijn ook een dagboek bij te gaan houden moet ik waarschuwen. Dan wordt het geen dagboek maar een weekboek. Mensen die het een keer per maand of per jaar doen moeten daar ook niet aan beginnen.
Trouwens, als je verstandig bent praat, of schrijf je er niet over, je moet het gewoon doen.
Ik vraag me af wat er zou gebeuren als ik zo’n dagboek zou schrijven en de dag nadat het uitgegeven was bij Appie boodschappen ga doen.
Eerlijk gezegd wil ik het niet weten.
Maar goed, ieder zijn dingetje! Toch?
