Zondag 27 Maart.  

Ben begonnen met heerlijk uit te slapen en dat deed me goed. Wim was eerder op dan ik en had al koffie gezet. Hij was vrolijk en vroeg hoe het met me ging, ook hoe het op mijn werk was geweest. Ik vertelde dat het rustig was geweest en zag dat hij tevreden knikte.

Donderdag ben ik met hem naar de bioscoop geweest en daarna koffie gaan drinken in een gezellig zaakje daar vlakbij. De film die draaide boeide me niet, het was een avonturen film, Wim vond hem prachtig. Toen we thuis kwamen wilde hij nog iets drinken voordat we naar bed gingen. Maar ik vond het wel goed geweest, dus zei ik dat ik moe was. Ik zag dat hij teleurgesteld was, maar ben toch naar bed gegaan. Ik vond het wel goed zo.

Ruud heeft nog steeds niks laten horen. Ik heb al tig keer op het punt gestaan hem te bellen, maar tot nu toe kon ik me goed beheersen. Afgelopen woensdag ben ik nog bij hem geweest om te poetsen, maar hij was er niet. Er lag ook geen briefje klaar, wel geld. Goed, ik weet het, maar toch blijf ik hopen dat het ooit wat word tussen ons..

Nog even over mijn werk. Gisteravond laat kwam een man naar binnen. Hij begroette me vriendelijk en liep door naar de wc. Nadat hij klaar was en zijn handen had gewassen liep hij naar de deur, maar halverwege draaide hij zich om en zei: “Mag ik u iets vragen?”

“Natuurlijk,” zei ik en knikte vriendelijk. “Houdt u van spelletjes?”

Ik schudde mijn hoofd: “Niet echt, hoezo?”

“Nou,” zei hij terwijl hij een stap naar voren deed. “ Ik wel, ik ben dol op spelletjes, vooral kaartspelletjes. Het liefst speel ik klaverjassen samen met mijn vrienden. Een keer in de week komen we bij elkaar. Afgelopen keer was het bij mij thuis.  Mijn vrouw doet nooit mee, zij zorgt ervoor dat we wat te drinken  krijgen, ook voor kleine hapjes. Frikadellen bakt ze vaak, dat vind ik heerlijk.”

Ik knikte maar wat en vroeg me af waarom hij mij dat stond te vertellen, maar hij ging vrolijk verder.

“Nou, vorige week schoof ze een stoel aan en kwam bij ons zitten. In eerste instantie lette ik niet op haar totdat ze ineens zei: “ Jullie doen altijd hetzelfde spelletje, ik weet een spelletje  waar ik ook mee kan doen.” Verbaasd keek ik haar aan. “Nou, vertel het maar zei een van mijn kaartvrienden lachend.”

“Het is heel simpel,” zometeen ga ik frikadellen bakken en dan zet ik die op tafel.”

Ik wilde net een opmerking maken toen ze verder ging. “Dan is het de bedoeling dat jullie er een pakken en die vergelijken met je piemel. Gewoon je broek uittrekken en meten. Degene die een piemel heeft die net zo dun is als de frakadel krijgt er een extra. Wat vinden jullie daar van, dat is toch leuk én weer eens iets anders.”

Ik zat met grote ogen te luisteren, in gedachten zag ik het al voor me! Geweldig.

“En, hoe is het afgelopen?” vroeg ik heel voorzichtig.

“Ik heb verloren,” zei hij, draaide zich om en liep naar buiten.

Goed, hij heeft dan een hele dunne, maar hij heeft er wel een extra frikadel aan over gehouden! Geweldig !!