Toen ik gisteravond laat thuis kwam was Wim nog op. Ik zag het al toen ik aan kwam rijden, alle lichten waren nog aan. Verbaasd liep ik naar binnen. ‘En,’ zei ik, ‘Lig jij nog niet in bed?’
Hij schudde zijn hoofd: ‘Nee, ik heb op jou zitten wachten.’ Hij bekeek me van boven tot onder, en vroeg of ik iets wilde drinken.
Nou, ik was meteen achterdochtig: ‘Is er iets gebeurd of zo?
‘Nee,’ zei hij, ‘ik wil alleen met je praten, meer niet.’ Met mijn jas nog aan ging ik tegenover hem zitten. ‘Waarover wil je praten,’ zei ik.
Hij lachte naar me en zei: ‘Kijk niet zo geschrokken, er is niets aan de hand. Trek eerst je jas uit, dan schenk ik een glaasje wijn in, tenminste als je daar zin in hebt.’
Nog steeds achterdochtig liep ik naar de gang en dacht na over wat hij wilde bespreken, maar er schoot me niks te binnen. Toen ik terugkwam stond hij naast de tafel, hij had een fles wijn in zijn handen en twee glazen. Ik ging zitten en wachte totdat hij de wijn had ingeschonken, pas toen de glazen gevuld waren zei ik: ‘Oké, ik luister.’
‘Nou,’ begon hij terwijl hij naar de tafel staarde, ‘het is zo, ik heb nagedacht over jou, over hoe hard je werkt en nu meer verdient. Wat dacht je ervan als we eens op vakantie gaan. Mij lijkt het wel leuk, misschien een reisje naar Spanje, of zoiets?’
Ik schrok me dood, had ook van alles verwacht, maar niet dit, het eerste dat ik dacht was dan ook: hier moet ik heel snel van af, héél snel. ‘Nou,’begon ik voorzichtig, ‘dat lijkt me wel leuk, maar ik weet niet of ik zomaar vrij kan krijgen op mijn werk. Dat zal ik eerst moeten navragen en daarbij weet ik niet of we dat wel kunnen betalen. Ik verdien wel en ik spaar ook, maar ik wil ook graag wat achter de hand houden.’ Ik keek hem aan en zag dat hij teleurgesteld was. ‘Maar,’ ging ik verder, ‘hoe kom je daar ineens bij, normaal gesproken wil je nooit met mij ergens naar toe, nog niet eens naar de bioscoop en nu wil je zomaar ineens op vakantie.’ Ik nam een slok wijn en bleef naar hem kijken. Ik zag dat hij nadacht. ‘Dat weet ik,’ ging hij even later verder. ‘Het was zomaar een idee omdat je hard werkt, ik dacht dat je het leuk zou vinden.’
Ik dacht aan Ruud en zag me al in gedachten met hem naar Spanje gaan. Dat leek me een stuk aantrekkelijker. ‘Het lijkt me ook leuk,’ zei ik terwijl ik demonstratief geeuwde, maar nu niet, misschien volgend jaar, of zo.’ Ik glimlachte, stond op en zei: ‘Sorry, ik ben moe, we hebben het er morgen nog wel over.’ Hij knikte en mompelde iets van: ‘Goed, zie je zo, welterusten.’
Toen ik in bed lag was ik klaarwakker. Wat hem ineens bezielde weet ik nu nog niet.
Vanochtend deed hij net als anders, vroeg niks en zei niks. Ik was blij toen het middag was en ik weer naar mijn werk kon. Straks probeer ik nog even weer naar Ruud te gaan, tenminste als het niet te laat wordt. Daar verheug ik me op, op hem en de seks!
Op mijn werk maakte ik gister weer iets mee waarvan ik dacht: dit bestaat niet. Zo rond een uur of tien kwam er een vrouw binnen lopen. Ze knikte en liep naar de wastafel, ik keek haar na en zag dat ze blauwe plekken op haar armen en in haar gezicht had. Ze waste haar handen en keek in de spiegel, ik pakte een leesboekje en deed alsof ik las, maar even later stond ze voor me en zei: ‘Mag ik u iets vragen?’ Ik knikte en zei: ‘Natuurlijk.’
Ze zuchtte diep en keek me smekend aan. ‘Mag ik hier blijven?’
Ik keek haar verbaasd aan: ‘Hoe bedoelt u?’
‘Hier blijven zitten tot u naar huis gaat.’
Ik schudde mijn hoofd en zei: ‘Waarom wilt u dat? Wilt u niet terug naar het restaurant?’
‘Jawel,’ zei ze, ‘maar nu nog niet, ik wil wachten.’
‘Waarom, bent u bang voor uw man?’
‘Nee, maar wel voor zijn moeder. Nu is ze hier, ze zit boven en is heel erg boos.’
‘Waarom?’
‘Omdat ze mij een slechte vrouw vindt.’
‘Hoezo? Bent u dat dan?’
‘Nee, ik ben een goede vrouw, ik slaap met haar man, doe alles wat hij vraagt, maar dat wilt ze niet, dat vindt ze niet goed, dat vertelde ze net.’
Even dacht ik dat ik niet goed gehoord had, maar toen ik haar aankeek zag ik dat ze het meende.
Best wel kinderachtig!!! Heb je een ‘goede, hulpvaardige’ schoondochter, is het nog niet goed!!
En Margriet maar hard werken om de vakantie van Wim te betalen, zelf doet hij niks. En wat een zielig vrouwtje dat bang is voor haar schoonmoeder brrr. Maar hoe komt ze dan aan die blauwe plekken?
Thanks for sharing. I read many of your blog posts, cool, your blog is very good.