Woensdag 25 Mei,

Soms word ik gek van mezelf, die onrust over hoe het nu verder moet met Ruud. Ik ben nog steeds knettergek op hem en ook bang dat Wim er achter zal komen. Maar het is wel zo dat ik, als ik moet kiezen, ik voor Ruud zal gaan. Hoe zielig ik het dan ook voor Wim zal vinden.

Maar goed, gisterochtend had ik niet veel te doen in huis, ook geen zin, dus besloot ik Ruud te verrassen. Ik weet dat hij op het moment financieel een beetje moeilijk zit. Daarom wilde ik toch iets voor hem gaan doen. Er is altijd wel iets dat gedaan moet worden.

Ik was blij dat hij niet thuis was, want ik wilde hem écht verrassen. Dus ben ik begonnen met ramen lappen, daarna heb ik de ijskast schoon gemaakt en zijn bed verschoond.
Net toen ik de wasmachine wilde aanzetten hoorde ik hem binnen komen. Hij was helemaal verbaasd. “Wat doe jij hier?” was het eerste dat hij zei.

Ik lachte en zei:” Ook goede morgen, ik wilde je verrassen.” Ik  lachte en keek hem aan: “Koffie, of heb je geen tijd?”

“Natuurlijk wel, maar ik weet niet wat ik zeggen moet. Ik vind het écht heel lief dat je dit voor me doet, maar het hoeft niet. Ik kan dat ook zelf doen.”  Hij stond nog steeds in de deuropening met zijn jas aan. Ik liep naar hem toe, gaf hem een kus en zei: “ Kom, trek je jas uit en ga in de kamer zitten, ik kom zo bij je zitten.” Even aarzelde hij nog, toen trok hij me naar zich toe, gaf me een stevige knuffel en liep naar de gang om zijn jas op te hangen.

“Zo,” zei ik, “dat is beter, véél beter, gaf hem een kus en liep terug naar de keuken. Terwijl ik de koffie zette dacht ik na.

“Weet je,” zei ik toen ik even later naast hem ging zitten. “Je hoeft je niet schuldig te voelen, ik  doe dit graag, jou helpen bedoel ik, ik ben graag bij je.”

“Ik vind het ook fijn als je hier bent, maar toch voel ik me schuldig. Ik wil je graag betalen, maar…” Hij sloeg een arm om me heen en gaf me een kus.

Even kreeg ik de neiging om hem het bed in te sleuren, maar dat deed ik niet.

“Ruud,” zei ik, “ ik heb het je al gezegd, “ik ben graag bij je, héél graag. Eerlijk gezegd, ben ik liever hier dan thuis.” Het hoge woord was eruit, afwachtend keek ik hem aan.

“Margriet, ik vind het ook fijn als je hier bent,  héél fijn.” Even kreeg ik een krop in mijn keel en wist niet wat ik zeggen moest. Ik schoof wat dichter naar hem toe en zei. “Nou, dat komt goed uit, dan stel ik voor dat ik straks iets lekkers voor je ga maken, maar…dan moet jij eerst iets voor mij doen!” Ik stond op, liep langzaam naar de deur en wees naar boven. Hij schudde lachend zijn hoofd, stond ook op en liep naar me toe.

“Het huis heeft een beurt gehad, nu ben jij aan de beurt,” hij lachte, gaf me een zoen en trok me mee naar boven.

Eenmaal in bed liet ik me helemaal gaan. Het was heerlijk. Hij doet dat goed, neemt er ook echt de tijd voor en zorgt er altijd voor dat ik klaar kom.

Naderhand hebben we nog samen gegeten en lekker op de bank een glas wijn gedronken.

Vlak voordat ik naar huis ging heb ik hem gezegd dat hij zich niet schuldig hoefde te voelen.

“Je hebt me in nature betaald!” Hij lachte en zei dat ik vlug mocht terug komen!

Nou, het gaat de goede kant op!