Maandag 22 Juni.

Het koste me veel moeite en ik zag er heel erg tegenop, maar ik heb toch met Wim gepraat. Ik vond het best moeilijk omdat ik niet wist hoe ik het aan moest pakken en telkens aan het geld in zijn beurs moest denken. Ik wilde ook een geschikt moment afwachten en niet als hij op de bank lag tv te kijken. We zaten gisterochtend te ontbijten toen ik erover begon. ‘Mag ik jou iets vragen,’ begon ik heel voorzichtig. Hij keek me verbaasd aan, ik zag het meteen. ‘Ja,’ zei hij, ‘zeg het maar.’

‘Niet boos worden, maar hoe is het nu, ga je nog weleens naar het casino?’ Ik keek hem gespannen aan en zag dat hij schrok van die vraag. Hij schudde zijn hoofd: ‘Nee, ik heb je toch beloofd dat ik niet meer zou gaan, dus ik ga ook niet meer. Vertrouw je me niet, of zo?’

Ik dacht weer aan dat geld en zei: ‘Ik wil je graag vertrouwen, maar ik kan me voorstellen dat je er moeite mee hebt, daarom vraag ik het.’

‘Als ik zeg dat ik niet meer ga gokken dan is dat ook zo. En om je tevreden te stellen ik heb er geen moeite mee. Ik weet dat ik fout zat en daar heb ik spijt van, tevreden?’ Hij schoof zijn bord naar voren en stond op. ‘Het enige wat ik doe is af en toe een wandeling maken, verder niks en dat ga ik nu ook doen.’ Hij keek naar buiten, ik ook en zag dat het regende: ‘Je mag mee als je wilt,’ snauwde hij.

Ik schudde mijn hoofd en mompelde iets van laat maar zitten. Toen draaide hij zich om en liep naar de gang. Even later hoorde ik de voordeur dichtvallen. Even had ik er spijt van dat ik er over begonnen was, maar heel even, maar toen ik erover na ging denken niet meer. Ik stelde een normale vraag, waarom hij dan zo fel reageerde zette me wel aan het denken. Ik baal er nog steeds van. Hij kwam ook laat terug en zei niks meer, ik ook niet. Ben ook vroeger als anders naar mijn werk gegaan.

Toen ik daar aankwam keek mijn baas verbaasd, dus heb ik gezegd dat ik de wc’s een goede beurt wilde geven. Dat was het eerste dat me inviel. Kennelijk sloeg het in want hij knikte tevreden.

Ik ben daar op mijn plekje gaan zitten nadenken. Ook moest ik aan Ruud denken, die man is zo anders, als ik alleen al aan het eten terug denk, hoe hij reageerde. Zo lief en hartelijk, dat deed me best wel wat. Ik verheug me nu al weer op van de week. Heerlijk.

Ik heb wel  weer iets leuks mee gemaakt. Het was zaterdag en nog redelijk vroeg toen er ineens een vrouw naar binnen kwam. Ze was alleen en ik schatte haar een jaar of zeventig. Ze knikte kort en liep naar de wastafel, ze keek en de spiegel en friemelde wat aan haar haren. Schijnbaar was ze tevreden met het resultaat want ze knikte tevreden naar haar eigen spiegelbeeld. Toen draaide ze zich om en lachte vriendelijk naar mij. ‘Ik ben voor het eerst sinds lange tijd uit en daar word ik heel vrolijk van,’ zei ze. Ik knikte en zei dat ik dat fijn voor haar vond.

‘Weet u,’ ging ze verder terwijl ze naar me toeliep. ‘Ik ben voor het eerst weer eens uit zonder dat mijn man erbij is. Een vroegere vriendin heeft me uitgenodigd. Sinds kort heb ik weer contact met haar en dat komt omdat we in hetzelfde schuitje zitten.’ Ze keek me stralend aan. Ik lachte vriendelijk, dat doe ik altijd als iemand me wat wilt vertellen.

‘Het is zo,’ ging ze verder. ‘Onze mannen zijn sinds kort met pensioen en ik kan u vertellen dat we dat drie keer niks vinden.’

‘Oh,’ zei ik verbaasd, ‘dat is toch gezellig?’

‘Nou, nee, hij valt me behoorlijk op de wekker. Hij bemoeit zich overal mee, met alles. Met mijn huishouden, waar ik heen ga, hoeveel geld ik uitgeef. Hoe vaak ik de ramen was en dat soort dingen, maar zelf iets doen, ho maar. Dus gaan we vanavond vergaderen over hoe het nu verder moet en ik heb best wel een goed idee.’

‘Oh, ’ zei ik nieuwsgierig, ‘en dat is?’

Stralend keek ze me aan. ‘Ik ga voorstellen  om aan partnerruil te doen.’

Ik schrok en keek haar verbaasd aan. ‘Hoe bedoelt u?’

‘Nou, gewoon, we ruilen voor een poosje van man, ik de hare, zij de mijne.’

‘Denkt u dat zij dat ook wilt?’

‘Dat weet ik niet, maar ik weet wel dat mijn man heel slecht in bed is, maar dat vertel ik haar niet omdat die van haar wel goed is. Hij is echt een geweldige minnaar.’ Ze lachte ondeugend en liep naar de deur. ‘Ik ben benieuwd of ze erin trapt.’

Nou, ja!