BEWAREN.

Sommige mensen zijn daar heel goed in, en dan bedoel ik spullen bewaren. Ook spullen die al heel lang geleden in de container hadden moeten liggen, maar dat doen ze niet. ‘Zonde,’ zeggen ze dan, ‘misschien komt het nogeens van pas.’ Ja. Ja!!

Nou, een ding is zeker, ik kan erover meepraten.

Toen ik voor het eerst kennis ging maken met mijn eerste schoonmoeder liet ze mij, nadat we koffie hadden gedronken vol trots haar keukenkast zien. Nou, ik keek mijn ogen uit, want die kast stond letterlijk propvol met van alles en nog wat, ook kapot serviesgoed. In eerste instantie zag ik het niet zo gauw, maar dat was niet nodig, vol trots wees ze ernaar en vertelde ze dat ze dat bewaarde voor het geval dat…. Melkkannetjes en koffiekopjes zonder oor, borden waarvan de rand beschadigd was en nog veel meer. Als vanzelf moest ik aan mijn pleegvader denken. Die was daar ook héél erg goed in, in bewaren dan! We hadden thuis een grote kelder, een héle grote en daar was hij erg blij mee. Want veel plaats kon hij goed gebruiken tot grote ergernis van mijn pleegmoeder. Wat ik me nog goed kan herinneren was bijvoorbeeld lege conservenblikken, daar had hij dus een heel regiment van. ‘Want,’ zo zei hij dan, ‘die kan ik goed gebruiken om schroefjes en spijkers in te bewaren.’ Nou, hij had er zoveel dat hij het hele dorp had kunnen voorzien, maar nooit genoeg. Soms probeerde mijn pleegmoeder ze weleens weg te moffelen, maar dat lukte niet. Hij controleerde elke dag opnieuw de vuilnisemmer, en oh jee, als hij er dan een vond was het hele dorp te klein. ‘IK KAN DIE HEEL GOED GEBRUIKEN!’ zei hij dan kwaad.

Maar goed, erg boeien deed het me niet, ik zat er niet mee…totdat ik ging trouwen en al na korte tijd er achter kwam dat mijn lieve echtgenoot nog véél erger was! Die bewaarde zelfs oude kranten! En niet een paar, néé, hele stapels, want zo zei hij (Je raadt het al!) die kon hij goed gebruiken! Op een geven moment had ik de hele logeerkamer vol liggen en telkens als er iemand op bezoek kwam en ik vol trots mijn flat liet zien bleef die deur tot hun verbazing potdicht. Soms, als ze vroegen wat er achter die deur te zien was,  mompelde ik iets van:

“ Niets bijzonders, oude spullen, of gereedschap.”

Maar goed, ik leerde ermee leven totdat ik voor de tweede keer zwanger raakte en die slaapkamer dus nodig had! Na eindeloos zeuren ging hij eindelijk overstag  en bracht ze weg. Na een uurtje ruimen kwam de buurvrouw verbaasd naar me toe en vroeg: ‘Gaan jullie verhuizen?’ Nee, mijn man ‘ruimt’ gewoon op, niks aan de hand!

Of ik blij was? Heeeeel erg blij. Of het geholpen heeft? Nee, niet echt, want troep bewaren zit bij veel mensen in het bloed.

 

Vrouwen bewaren graag kleding. Ik heb ooit iemand gekend die haar kinderkleding nog in de kast had hangen toen ze al jaren getrouwd was. Op mijn vraag waarom ze dat deed kreeg ik als antwoord: ‘Vind ik leuk.’ Ja, zo heb je wel altijd een kast vol kleding, hoef je ook niks nieuws te kopen, want vol is vol.

Of ik veel bewaar wil je weten? Nee, ik ben eerder het weggooi type, maar niet meer zo erg als vroeger. Toen was ik dat wel, gooide vaak dingen weg waar ik later spijt van kreeg. Bijvoorbeeld een jas die al jaren in de kast hing en een maand later hoogmode was. Nu bewaar ik het eerst in een grote rieten mand die op mijn slaapkamer staat. Ligt het er na een half jaar nog steeds in gooi ik het alsnog weg.

Boeken gooi ik nooit weg, maar soms is teveel teveel. Zodoende ruimde ik pas geleden mijn boekenkast op en bracht veel boeken keurig netjes weg, ook het boek dat ik geleend had van de bieb!

Ik weet het, stom, stom en nogeens stom. Zo zie je maar, soms moet je toch iets bewaren.

Een goede en trouwe partner bijvoorbeeld, die moet je nooit weggooien, maar heel goed bewaren. Ze zijn zeldzaam!

 

Marian.