Voor een poosje terug zat ik op een ochtend rustig de krant te lezen toen mijn lieve schat de woonkamer kwam binnen lopen om me te vertellen dat het gas even werd afgesloten. Oké, dacht ik zonder na te denken, geen probleem. Dus las ik op mijn gemak de krant uit, kuttelde nog wat en liep naar boven om me te gaan douchen. Ja, ik weet het, over mutsen gesproken! Ik weet het!
Pas toen viel het kwartje! Shit, dacht ik, ik kan me niet douchen, ja mezelf met koud water wassen, dat ging wel, maar zo flink ben ik niet: dus trok een oud joggingpak aan en liep weer naar beneden. Ik dacht, ik wacht wel even, is zo gepiept.
Dus begon ik aan wat klusjes in huis, en als vanzelf moest ik aan vroeger denken, toen was elke dag douchen ondenkbaar. Een keer per week in bad gaan was genoeg, anders werd de gasrekening te hoog. Dus wasten we ons in de keuken aan het aanrecht met koud water.
Gas werd enkel gebruikt om te koken, nergens anders voor. Als het koud was werd de kolenkachel aangemaakt. Die stond in de woonkamer, dus, ging ik naast die kachel zitten, legde mijn benen voor die kachel en genoot, tot mijn pleegmoeder dat zag. “Dat moet je niet doen,” zei ze dan, “daar krijg je winterbenen van.” Wat dat inhield wist ik niet, maar dat vertelde een van mijn pleegzusjes weer. Naar het schijnt krijg je lelijke rode vlekken op je benen. Eerlijk gezegd boeide het me totaal niet, ik ging toch naast die kachel zitten om mezelf een beetje op te warmen, want dat was de enige plek in huis waar het warm was. Voor de rest was het er steenkoud, vooral op de slaapkamers. Als het ’s winters vroor stonden er afbeeldingen van bloemen op de ramen! Zag best leuk uit, Maar…KOUD, vreselijk gewoon!
Maar goed, om even op die dag terug te komen. Zo rond een uur of twaalf had ik nog steeds geen warm water, want de heren die daar aan werkten waren nog steeds bezig. Buiten en ook in mijn gang. Het hele gedoe had iets met omleidingen te maken en de gemeente. Ik liep dus nog steeds in mijn joggingpak, maar dat was het punt niet. Iedereen die hier werkt krijgt zo rond de middag een kop warme soep.
In mijn column soeplullen kan je daar meer over lezen!
Dus, geen soep, maar een boterham. Na de soep wist ik niet goed meer wat ik nog kon doen om de “wachttijd” op te vullen, want ik wilde pas boodschappen gaan doen als ik fris gewassen was, niet eerder! Dus zette ik mijn pc aan en ging wat neuzen op facebook. Daar krijg je best veel tijd mee om, maar al gauw begon ik met te vervelen. Alles wat er op stond had ik al gelezen, nou ja, bijna alles. Intussen hield ik de boel goed in de gaten, heel goed.
En, ja hoor! Zo rond een uur of drie waren ze eindelijk klaar! Alles keurig in orde en weer warm water. Toch heb ik eerst de gang schoongemaakt omdat ik me op mijn gemak wilde douchen.
Daarna kon ik mijn boodschappen gaan doen, maar dat heb ik niet gedaan.
Mijn lieve schat vond me zo zielig dat hij me mee uit een heeft genomen!
Dat is toch aardig,of niet soms.?!
Pracht verhaal weer….en ja inderdaad vroeger mochten wij 1 x in de week in de teil om je te wassen en verder met koud water. En ook heerlijk bij de kachel zitten in de kamer. Als je dat allemaal aan de kleinkinderen vertel kijken ze je met grote ogen aan van…Ja ja, dit kunnen zij zich niet indenken.