Pas geleden was ik in Duitsland om een goede oude bekende, die daar al jaren woont, te treffen. We hadden afgesproken in een leuk gezellig restaurant, om daar iets te gaan eten. Het was heel gezellig. Nadat we het menu hadden uitgezocht en de laatste nieuwtjes hadden uitgewisseld, kwam het gesprek op Nederlanders en hun taalgebruik. Ik weet niet meer wie begon, maar de goede bekende vertelde ons op niet erg subtiele wijze, dat hij vond dat Nederlanders veel vloeken.
Letterlijk zei hij: ‘Als ik naar de Nederlandse televisie kijk, valt me altijd weer opnieuw op dat Nederlanders zo grof in de mond zijn. Mij stoort dat heel erg, vreselijk vind ik dat.’
Oh, ik zweeg en dacht na, zou best kunnen. Waarschijnlijk vind ik het normaal. Een Nederlandse Duitser dus niet. Die komen niet verder dan: ‘’Verdammt noch mal en Scheisse.’’