Kleine kinderen zijn het bijna altijd, zodra ze iets ‘moeten’ doen dat ze eng vinden. Vreemde mensen een handje geven bijvoorbeeld. Moeders staat in de supermarkt en komt een oude bekende tegen, ze raken aan de praat en “Pietje” krijgt volop aandacht. Hij staat daar duidelijk niet op te wachten, maar moeders wel, zeker omdat die oude bekende hem zo’n schattig ventje vindt. ‘Geef die mevrouw eens een handje,’ zegt ze dan. En dat wil hij niet, hij schaamt zich en heeft geen behoefte aan die aandacht. En als moeders dan tot overmaat van ramp zegt dat hij verlegen is, wil hij het liefst in een donker hoekje kruipen of heel hard weglopen.
Maar zo werkt dat niet.
Gelukkig gaat het bij de meeste mensen over naarmate ze ouder worden. Bij de meesten dan.
Sommigen blijven verlegen, hun leven lang.
De eerste schooldag, voor het ene kind een ramp, het andere vindt het prachtig. Verlegen kinderen worden bijna altijd geplaagd of uitgescholden. Ze durven niets terug te zeggen en laten het over zich heen komen. Vaak met vreselijke gevolgen.
Na verloop van tijd wennen ook verlegen kinderen aan school en aandacht van de juffrouw. Niet allemaal, sommigen blijven verlegen en voelen zich doodongelukkig.
De eerste keer dat zo iemand naar een feestje mag, wil hij dat duidelijk niet, maar het moet. Zodra ze binnen zijn willen ze op een plekje gaan zitten waarvan ze denken dat niemand hen ziet. Maar meestal werkt dat averechts omdat er altijd wel iemand is die ze wel ziet en dan een praatje komt maken.
Verkering krijgen verlegen mensen nooit, nou, ja bijna nooit. Ze durven niemand aan te spreken, wil zwijgen van mee uit te gaan te vragen, dus blijven ze veilig thuis en doen net alsof ze geen verkering willen.
Soms lukt dat wel, meestal via via of per ongeluk. Ze zijn dolgelukkig en smoorverliefd.
Maar dan komen er weer nieuwe en andere situaties. Zoenen gaat nog net, maar je broek uittrekken is toch anders. Goed, in het donker gaat het wel, maar in bed met het licht aan is een stuk moeilijker. Ze schamen zich dood omdat ze zichzelf afschuwelijk lelijk vinden.
Te kleine borsten, een dikke kont, te dikke borsten of een kleine piemel die niet overeind kan komen. Dus stellen ze het uit en uit. Net zolang totdat de partner het uitmaakt.
Doodongelukkig en verdrietig nemen ze zich voor het nooit meer te proberen.
Solliciteren is voor verlegen mensen een ramp. Met neergeslagen ogen staan ze te stuntelen en te stotteren. De eventuele nieuwe baas vindt dat niks en stuurt ze, ondanks hun schitterende CV, naar huis. Voor hem tien anderen die niet verlegen zijn.
Niet verlegen mensen zijn er inderdaad ook in alle soorten.
Prostituees zijn dat duidelijk niet.
Iemand die een bank overvalt ook niet.
Politieagenten, of mensen die bij de belasting werken dus ook niet.
Getuigen van Jehova en de pastoors van vroeger.
Marktkooplui en handelaars, en…mensen die iets van je willen!
Nu wil je natuurlijk weten of ik weleens verlegen ben, of was?
Ik ben het niet, maar was het wel, héél lang geleden. Zodra ik iets moest doen of zeggen dat ik niet durfde kreeg ik een kop als een boei. En aangezien ik rode haren had leek ik in zo’n situatie op een vuurtoren. Dus werd ik uitgelachen en nog meer geplaagd.
Maar ik ben er inmiddels al heel lang overheen. Mijn rode haren zijn nu grijs en een rode kop krijg ik ook niet meer. Zelfs niet als ik keihard sta te liegen!
Marian.
Nou ik ben het soms nog hoor, als ik ergens naar toe gaat waar ik niemand kan voel ik me heel ongemakkelijk. Als eenmaal het ijs is gebroken dan gaat het prima.
Thank you for your sharing. I am worried that I lack creative ideas. It is your article that makes me full of hope. Thank you. But, I have a question, can you help me?