NIEUWSGIERIG!!!

Sinds kort heb ik internet op mijn telefoon,en daar ben ik heel blij mee. Dat ik dat nu pas heb ligt niet aan mij, maar aan het abonnement dat ik had. Nou, ik moet zeggen er ging een wereld voor me open. Natuurlijk kon ik wel Internetten, maar alleen op mijn laptop. Dat ik dat nu op mijn telefoon kan is super relaxt. Nu kan ik makkelijker en sneller alles wat ik weten en zien wil bekijken. Controleren, hoewel echt controleren is het niet, het is meer mijn nieuwsgierigheid bevredigen. Want nieuwsgierig ben ik, echt vreselijk. Mijn mailbox controleer ik echt wel een paar keer per dag. Ik ben altijd bang dat ik iets mis, mijn banksaldo controleer ik ook elke dag, ook als ik weet dat er ‘niets’ gebeurd is.

Wat ook een tic van mij is, is de post. Om na te kijken of die geweest is, moet ik naar buiten, want de brievenbus hangt in de loods van mijn man. Dus ik loop minstens drie keer op en neer naar dat ding. Ik begin rond twaalf uur, want rond die tijd kan ik de post verwachten. Waarom? Controledwang, angst voor brieven die ik liever niet wil ontvangen. Vooral die met die blauwe enveloppen. Ze komen toch, dat heb ik dus niet onder controle.

Mijn huishouden heb ik ook onder controle, alles moet van mij een vaste plek hebben en opgeruimd zijn. Als je mijn kledingkast open maakt zal je zien dat alles keurig gerangschikt op een stapeltje ligt. Dat wil ik, dat moet ik van mezelf.

Wat ik ook altijd controleer is mijn portemonnee, kijken of alles er nog inzit, pasjes en zo.

Als ik geld gepind heb kijk ik thuis  na of het ook klopt.

Ja, ik weet het, ik heb echt een tic, ik controleer zelfs de hoop die ik elke dag in de pot deponeer, ik zal die nooit zomaar wegspoelen, ik moet weten wat ik daar gelegd heb.

Wat ik ook kan controleren is het aantal views dat ik krijg als er een stukje van mij is geplaatst  op mijn website. Mijn zoon heeft dat voor me ingesteld. Kijk ik elke dag na én sinds kort kan ik ook het aantal verkochte boeken dat ik heb geschreven controleren. Dat heeft de uitgever voor me geregeld, mooi toch?

Mijn lieve schat controleer ik niet, dat hoeft ook niet, wij vertrouwen elkaar. Als hij voor zijn werk weg moet en later dan gepland thuis komt ben ik eerder ongerust dan dat ik behoefte heb om hem te controleren.

Ik denk dat ik best geschikt zou zijn om als controleur ergens te werken. Bij de fiscus bijvoorbeeld. Die controleren constant of je wel je papieren eerlijk hebt ingevuld en alles op tijd betaald hebt. “Controleur” in de trein is ook zoiets. Mijn man heeft dat jarenlang gedaan, om precies te zijn vijfentwintig. Nu is hij blij dat hij dat niet meer hoeft, want als je de verkeerde vraagt of hij een plaatsbewijs bij zich heeft, loop je het risico dat je een knal voor je kop krijgt.

Wat me ook leuk lijkt, is langs de deur gaan om te kijken of je een hond  hebt én daar belasting over betaalt.

Dat gebeurde mij een keer, ik had twee honden en maar een opgegeven bij de belasting.

Op een dag ging de bel, niets vermoedend liep ik naar de deur vergezeld door mijn honden, een had ik op mijn arm en de ander die een stuk groter was stond naast me. Ik maakte open en voor mijn neus stond een man die zich voorstelde als ambtenaar van de hondenbelasting. Hij keek naar de hond die naast me stond en zei: ‘Ik zie het al, u heeft een hond en betaalt daar belasting voor. Keurig, ik moet dit doen om te kijken of u daadwerkelijk ook maar een hond heeft. Excuses voor de storing.’ Voordat ik iets kon zeggen verdween hij weer. Tja, ik vraag me nog steeds af wat hij dacht dat ik in mijn armen had liggen. Een poes? Een konijn of een hamster? Ik heb geen idee, maar goed controleren kon hij dus niet. Maar daar ben ik weer goed in. Is dat ook geregeld.

Marian.