Dinsdag 13 Oktober.

Ik was blij dat ik het weekend weg kon naar mijn werk, even iets anders. Ik vind het nog steeds leuk, zeker omdat ik vaak iets grappigs meemaak. Zoals afgelopen zaterdag. Het was al vrij laat en ik wilde net alles gaan schoonmaken toen er nog een man naar binnen kwam. Ik zette de emmer met sop aan de kant en knikte vriendelijk. Hij keek me aan en lachte.

‘Weet u,’ begon hij terwijl hij naar de emmer keek, ‘ik zou best dit werk willen doen, lijkt me leuk en gezellig.’ Ik bekeek hem eens goed en dacht bij mezelf, nou als je dit gezellig vindt dan weet ik het niet meer, stront ruimen is nou niet het gezelligste werk. ‘Nou, gezellig is het niet,’ begon ik dus ook voorzichtig, ‘maar wel afwisselend.’

‘Ja, dat ook,’ zei hij terwijl hij rondkeek. ‘Het lijkt me wel wat, het is in elk geval beter dan niks doen.’ Ik knikte maar wat en hoopte dat hij op zou schieten omdat ik naar huis wilde, maar hij had duidelijk geen haast.

‘Weet u, het is zo,’ ging hij verder, ‘sinds kort zit ik thuis omdat ik niet meer hoef te werken en dat bevalt me niet. Ik heb jarenlang gewerkt, elke dag opnieuw en nu ik met pensioen ben  verveel ik me dood.’

‘Nou, ’ zei ik, ‘ik denk dat u er aan moet wennen, lekker genieten en leuke dingen doen samen met uw vrouw.’

‘Dat is nu net het hele punt,’ ging hij zuchtend verder. ‘Mijn vrouw vindt het niet leuk dat ik nu niet meer werk. Ik loop haar in de weg, zegt ze.’ Hij keek zo zielig dat ik bijna medelijden met hem kreeg. ‘Tja,’ zei ik, het is voor haar ook wennen, natuurlijk.’

‘Ja,’ knikte hij blij, ‘dat klopt, daarom en omdat ik me verveel wil ik toch weer gaan werken, maar wel overdag.  Misschien op het toilet in een restaurant dat overdag open is, bij de HEMA of zo.’

‘U bedoelt hetzelfde werk als dat ik doe?’ Vroeg ik verbaasd.

In gedachten  zag ik het al voor me, een toiletman in plaats van een toiletdame. Zou wel grappig zijn! Dat wel!

‘Ja, dat bedoel ik, het is geen zwaar werk en wat ik al zei, het lijkt me gezellig en afwisselend!’

Ja, dacht ik, afwisselend is het nu niet, ik bedoel het is en blijft een ‘strontbaan.

‘Maar, ’ ging ik voorzichtig verder, ‘u kunt toch ook iets anders gaan doen, vrijwilligerswerk bij bejaarden of zoiets, mogelijkheden genoeg.’

Hij schudde zijn hoofd: ‘Dat wil ik niet, dit werk lijkt me leuk, ik heb altijd al een vrouwenbaan willen hebben, hulp in de huishouding of zoiets.’

‘Waarom?’ Vroeg ik verbaasd.

‘Mijn vrouw zegt altijd dat ik nog te stom ben om een wc pot schoon te maken en daarom wil ik dat gaan doen. Ik wil haar bewijzen  dat ik dat wel kan.’

Even viel me niks meer in, maar heel even. ‘Weet u,’zei ik, ‘Ik weet zeker dat, als het u lukt om als toiletman  werk te kunnen vinden dat u de eerste bent en uw vrouw vreselijk blij zal zijn.’ Hij knikte blij: ‘Ik ga het doen, bedankt dat u met me wilde praten!’

Toen hij weg was heb nog lang nagedacht en één ding is zeker: er lopen meer gekken los dan dat er vast zitten!!

 

Zometeen ga ik naar Ruud, niet alleen om te poetsen, maar ook om hem weer te zien. Ik verheug me er nu al op, tenminste als hij thuis is!!