Dinsdag 10 Maart.

Omdat ik dat gedoe met die brief en die buitenlandse vrouw zo grappig vond heb ik het hele verhaal aan Jeroen verteld. Ik had sowieso een afspraak met hem om zijn flat te poetsen. Eigenlijk wilde hij het samen doen, maar ik weet hoe dat gaat. Dan begint het met koffie, kletsen en als we dan eindelijk kunnen beginnen gaat zijn telefoon  en is hij daar mee bezig. Dus ben ik alleen gegaan, kan ik ook beter doorwerken. Het heeft best nog lang geduurd voordat ik alles fatsoenlijk schoon had, vooral de ramen waren erg vuil.  Maar goed, toen ik klaar was heb ik wat te eten voor ons gemaakt en gewacht tot hij thuis kwam. Hij was hartstikke blij en had een grote bos bloemen voor me gekocht om me te bedanken. Was wel erg lief.

Tijdens het eten heb ik hem dus verteld wat ik zoal had meegemaakt. Hij lag helemaal in een deuk, vooral over die brief van de belasting. Dat ik die terug had gestopt vond hij zonde. ‘Je had hem mee moeten nemen, daar was die man nooit achter gekomen, zonde, écht doodzonde.’

Ik zei dat ik dat link vond, dat begreep hij wel, maar hij vond het  toch zonde.

Hij is wel blij voor me dat ik dit dagboek schrijf en weet zeker dat ik hier nogeens beroemd mee wordt. ‘Wacht maar af,’ zei hij, ‘dat wordt gegarandeerd een bestseller.’

Nou dacht ik zo’n vaart zal het wel niet lopen, soms gebeurt er ook niks en dan moet ik ook iets opschrijven, maar dat heb ik niet gezegd, en achteraf is dat maar goed ook.

Afgelopen vrijdag en zaterdag waren gewone dagen, een beetje saai zelfs. Zondag was het vrij druk en had ik veel te doen. Dat vond ik wel prettig, dan schiet de tijd lekker op.

Zo rond een uur of tien kwamen twee mannen binnen. Ze zagen fatsoenlijk uit, keurig netjes gekleed, begroetten me vriendelijk en: NU KOMT HET! Liepen samen naar één wc. Ik wilde opstaan om er iets over te zeggen, maar ze waren net iets sneller en sloten meteen de deur af. Ik dacht nog, ja misschien is er iets aan de hand, is een van hen niet goed geworden, of zoiets. Ja, zo onnozel was ik, ook nog bezorgd. Maar dat duurde niet lang, want even later hoorde ik rare geluiden, ik dacht bij mezelf, dit kan toch niet waar zijn, hoor ik wel goed of word ik dement?  Dus ben ik op mijn tenen naar die wc gelopen en heb me gebukt om onder de deur te kunnen kijken. Ik zag het meteen, ze hadden alle twee hun broek laten zakken en stonden achter elkaar, de een een beetje gebukt, de ander ging heftig te keer.  Ze kreunden, weliswaar zachtjes, maar toch. Ik ben opgestaan en terug naar mijn stoel gelopen, vandaar uit kon ik niks meer zien natuurlijk, maar dat hoefde ook niet. Ik had genoeg gezien. Dus heb ik gewacht tot ze ‘klaar’ waren en naar buiten kwamen. Ze deden net of er niks aan de hand was, maar ik niet. Ik heb ze er meteen over aan gesproken. ‘Heren,’ begon ik terwijl ik naar ze toeliep,  (gelukkig was er niemand anders!) ‘Ik wil u er op wijzen dat dit een toiletruimte is en uitsluitend gebruikt mag worden om te poepen en te plassen. Het is niet geschikt  voor andere  behoeften, welke dan ook.’ Ik keek ze streng aan, ‘ik hoop dat ik duidelijk ben, wilt u nu deze ruimte onmiddellijk verlaten!’

Ze keken elkaar aan en toen naar mij. ‘Och, lieve schat,’ begon de eerste terwijl hij met zijn hand wapperde, ‘ik weet dat het niet gebruikelijk is, maar wij zijn sinds kort een koppel en zó vreselijk verliefd dat we niet genoeg van elkaar kunnen krijgen.’ Terwijl hij dat zei keek hij stralend naar die ander, die vreselijk hemels keek en bevestigend knikte. ‘Wij zijn inderdaad heel erg gelukkig met elkaar,’ kirde hij. ‘Maar nu moeten we terug want ik ben bang dat de soep anders koud wordt.’ Hij keek die ander aan en zei: ‘Lieverd geef jij die aardige mevrouw wat fooi, dan was ik alvast mijn handen.’

Ik wilde van alles zeggen, maar wist niks. Ik heb geknikt en gewacht tot ze verdwenen waren. Pas toen heb ik op het schoteltje gekeken, daar lag vijf euro op.

Achteraf vond ik het toch weinig, in een hotel waren ze vast veel meer kwijt geweest. Dat zal ik ze ook wel zeggen als ze nogeens terug komen. Zo in de trant van: “Poepen kost een euro, plassen vijftig cent, neuken 20 euro.”

Kijken of ze er in trappen, weigeren ze, stuur ik ze naar de bosjes, daar is het  koud, maar wel gratis.

Please follow and like us:

3 antwoorden op “Dinsdag 10 Maart.”

  1. Wat een pracht verhaal..je zult maar veel zin hebben in sex hahaha. Wel een goedkoop adresje, een hotel konden ze niet betalen. Wat zal margriet nog meer mee maken?

Laat een antwoord achter aan tiny Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *